Τα κλινικά συμπτώματα περιλαμβάνουν κυρίως τικ του κεφαλιού, των ώμων και του στόματος, βλεφάρισμα των οφθαλμών, ακούσιες μιμήσεις των κινήσεων άλλων ανθρώπων και -κυρίως- βωμολοχία. Επίσης, το σύνδρομο μπορεί να εμφανιστεί και με φωνητικά τικ όπως γρυλίσματα, ρουθουνίσματα και επανάληψη λέξεων[1] . Παρόλο που το άτομο έχει τη δυνατότητα να καταστείλει τις κινήσεις και τη βωμολοχία, νιώθει την ανάγκη να μην το κάνει. Πολύ συχνά -ιδιαίτερα σε προχωρημένα στάδια- οι ασθενείς που πάσχουν από το σύνδρομο του Tourette εμφανίζουν και συμπτώματα ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής, με αποτέλεσμα η θεραπεία τους να γίνεται ακόμη πιο δύσκολη.
Διαγνωστικά Κριτήρια
Τα διαγνωστικά κριτήρια για το σύνδρομο Tourette είναι τα ακόλουθα:
Το άτομο έχει παρουσιάζει τόσο λεκτικά όσο και κινητικά τικ, αλλά όχι απαραίτητα ταυτόχρονα.Τα τικ λαμβάνουν χώρα πολλές φορές μέσα σε μια μέρα, σχεδόν σε καθημερινή βάση για περίοδο μεγαλύτερη του ενός έτους. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου τα τικ δεν υποχώρησαν για διάστημα μεγαλύτερο των 3 συνεχόμενων μηνών.Η έναρξη του συνδρόμου ήταν πριν την ηλικία των 18 ετών.Τα συμπτώματα δεν εμφανίζονται ως αποτέλεσμα κατάχρησης ουσιών (π.χ. ναρκωτικά ή διεγερτικά) και δεν οφείλονται σε κάποιο γενικότερο πρόβλημα υγείας (π.χ. Σύνδρομο του Huntington)
Αίτια
Δεν έχουν αποκαλυφθεί ακόμη τα ακριβή αίτια που προκαλούν το σύνδρομο Tourette, αλλά πρόκειται προφανώς για δυσλειτουργία του κεντρικού νευρικού συστήματος[3] . Οι μέχρι τώρα έρευνες δείχνουν ότι ηαλοπεριδόλη μειώνει θεαματικά τα συμπτώματα, γεγονός που καταδεικνύει δυσλειτουργία του ντοπαμινεργικού μηχανισμού, μιας και η εν λόγω ουσία είναι ανταγωνιστής της ντοπαμίνης.
Η δυσλειτουργία επικεντρώνεται κυρίως στα βασικά γάγγλια, την κυρίως περιοχή του ντοπαμινεργικού μηχανισμού για τον έλεγχο των κινήσεων, μιας και έχει βρεθεί πως τα άτομα με σύνδρομο Tourette παρουσιάζουν μειωμένο όγκο στα βασικά γάγγλια. Πέραν αυτού, το μεσολόβιο φαίνεται πως παίζει το δικό του ρόλο στην εμφάνιση των συμπτωμάτων, καθώς άτομα με αυτό το σύνδρομο έχουν εμφανείς ανωμαλίες στις νευρικές οδούς που ενώνουν τα δύο ημισφαίρια.
Τέλος, το σύνδρομο σχετίζεται και με μειωμένο όγκο φαιάς ουσίας και μεταβολικές διαταραχές στο μετωπιαίο λοβό των πασχόντων.
Θεραπεία
Δύο ειδών προσεγγίσεις χρησιμοποιούνται ευρέως για την καταπολέμηση του συνδρόμου Tourette. Η πρώτη φυσικά είναι η φαρμακοθεραπεία, κυρίως με αλοπεριδόλη, η οποία μειώνει δραστικά τα συμπτώματα για το 80-90% των ασθενών. Με μειωμένα τα συμπτώματα ο ασθενής μπορεί ευκολότερα να προχωρήσει στην γνωστική ψυχοθεραπεία, η οποία ως σκοπό έχει να βοηθήσει το άτομο να ελέγχει τα συμπτώματα σε περίπτωση επανεμφάνισής τους. Επίσης, η γνωστική ψυχοθεραπεία έχει ως σκοπό την μάθηση μιας ανταγωνιστικής αντίδρασης, η οποία σκοπό έχει να αντικαταστήσει το τικ με κάποια άλλη -ελεγχόμενη- πράξη.
Ο συνδυασμός φαρμακοθεραπείας και ψυχοθεραπείας είναι ο ενδεικτικός για το εν λόγω σύνδρομο.
πηγή: 360mires
